శ్రీవరలక్ష్మీనమోస్తుతే....🙏😊శ్రీశార్వరి శ్రావణమాస /శ్రావణలక్ష్మీ వైభవం....!

శ్రీవరలక్ష్మీనమోస్తుతే....🙏😊

శ్రీశార్వరి శ్రావణమాస /శ్రావణలక్ష్మీ వైభవం....!

ఈ క్రింది నా పాత పోస్ట్లో శ్రీవరలక్ష్మీ వైభవాన్ని అమ్మవారి దయతో కొంతమేర విశదీకరించడం జరిగింది కద....
https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=10217623845321301&id=1033694038

ఇప్పుడు ఈ శ్రావణమాసవిశేషాన్ని
మరికొంత చర్చిద్దాం.....

శ్రీమన్ ! కృపాజలనిధే ! కృతసర్వలోక !
సర్వఙ్ఞ ! శక్త ! నతవత్సల ! సర్వశేషిన్ !
స్వామిన్ ! సుశీల ! సులభాశ్రిత పారిజాత !
శ్రీ వేంకటేశ చరణౌ శరణం ప్రపద్యే.

అని మనం సుప్రభాతంలో పఠించినట్టుగా

" కృపాజలనిధే " అయినందువల్లె ఆ భగవంతుడిని మనం ప్రార్ధిస్తున్నాం అనేది లోకవిదితమైన సత్యం.....

మన పెద్దలు చెప్పినట్టుగా, శ్రీ చాగంటి సద్గురువులు తమ ప్రవచనాల్లో పలుమారు ఉటంకించినట్టుగా ఈశ్వరుడు నిర్హేతుక దయాస్వరూపుడు..... ఆ అమేయమైన దయకు పాత్రతను సముపార్జించి ఈశ్వరకృపతో జీవితాన్ని తరింపజేసుకోవడమే జీవనసాఫల్యత అనబడుతుంది....

ఆ ఈశ్వరుడి కృపాచిహ్నంగా భాసించుచు, ఒక నిర్దిష్టమైన గుర్తుగా మనకు గ్రాహ్యమయ్యేలా అందుబాటులో ఉండి మన ప్రార్ధనలన్నిటిని ఈశ్వరుడికి విన్నవించి జీవులను అనుగ్రహించు శ్రీవిష్ణుస్వరూపం యొక్క అనుసంధాయక శక్తియే శ్రీలక్ష్మీ...

"లక్ష్మ్యతే ఇతి లక్ష్మి...." అనే వ్యుత్పత్తి ప్రకారంగా మనకు ఒక గుర్తుగా భాసించునదే శ్రీలక్ష్మి....

ఆ గుర్తు ఎక్కడ ఉంటుంది.....?
ఎలా గుర్తు పట్టాలి.....?
గుర్తుపట్టినపిదప ఏవిధంగా ఆ గుర్తును గురితో అందుకోవాలి......?

అనే శాస్త్రవిహితమైన విజ్ఞ్యానాన్ని అనుగ్రహించేది గురువులు.....

అధ్యాత్మవిద్యానుసారంగా గురువు కూడ ఒక తత్త్వ సూచికయే కాబట్టి గురువు కూడా లక్ష్మియే....!

అందుకే కద....
" అబ్బో ఆయనకు శాస్త్రసంబంధిత విషయవిజ్ఞ్యానంపై కూడా ఎంత పట్టో తెలుసా....ఎంతటి గురుకటాక్ష సంపన్నుడో....."
అనేలా లోకంలో అనడం మనం వింటుంటాం......

ఇక్కడ ఆ గురుకటాక్షమే విద్యాలక్ష్మీ కటాక్షం కాబట్టి గురువు అనే తత్త్వ సూచిక కూడా ఒక గుర్తుగా అనగా లక్ష్మి గా పరిగణించబడుతుంది......

గురువును, గురువాక్యాన్ని శిష్యుడు ఏవిధంగా ఐతే తన గుండెల్లో పదిలపరుచుకుంటాడో.......

ఈశ్వరుడు కూడా తన శక్తి ని తన గుండెల్లో నిక్షిప్తం గావించుకుంటాడు.....

ఇక్కడ గుండెల్లో అనగా భౌతికమైన గుండె అనే అత్యంతకీలకమైన శరీరభాగం అని కాదు.....

గుండెల్లో పెట్టుకోవడం అనగా చాలా జాగ్రత్తా పదిలపరుచుకోవడం.......
ఎప్పుడు కావాలంటే అప్పుడు ఆ పదిలపరుచున్న శక్తిని ఉత్తరక్షణం ఉపయోగించగలిగేలా సమ్రక్షించబడడం......

బ్రహ్మదేవుడు తనకు అభిన్నమైన తన  వైరించి శక్తిని ఎల్లవేళలా మనకు తన చతుర్ముఖాలతో గావించబడే వేదశాస్త్రపఠనం తో వ్యక్తపరచడం లో ఆ పదిలపరుచుకున్న విధానం మనకు జ్యోతకమౌతుంది కద.....

రుద్రుడు తన రౌద్రి శక్తిని తన త్రినేత్రంలో పదిలపరుచుకోవడం అవసరమైనప్పుడు ఆ త్రినేత్రాన్ని బహిర్వ్యక్తమయ్యేలా జేసి ఆ త్రినేత్రజ్వాలను నిర్దేశించబడిన దేవకార్యాలకు ఉపయోగించడం.....
( శ్రీ చాగంటి సద్గురువులు మనకు వివరించినట్టుగా శివుడి భ్రుకుటి యందుండే త్రినేత్రం సినిమాల్లో, ఫొటోల్లో, ఇతరత్రా చోట్ల చూపబడినట్టుగా అలా ఎల్లప్పుడు బయటికి కనిపిస్తూనే ఉండదు.....
ఇతర దేవతాస్వరూపాల మాదిరిగా
శివుడు కూడా సాధారణంగా తన రెండుకళ్ళతోనే చూడచక్కని వదనంతో ఉంటాడు....
అవసరమైనప్పుడు మాత్రమే భ్రుకుటిమధ్యలో నిలువుగా కొలువైఉండే ఆ మూడో కన్ను ప్రత్యక్షమై తన పని తాను ముగించి తిరిగి అంతర్నిహితమౌతుంది....

( కందర్ప భస్మీపటలం....ఇత్యాది కార్యాలు...)

మరియు అర్థనారీశ్వరుడిగా తన దివ్యదేహంలోని సగభాగం తన శక్తికి కేటాయించి మనకు దర్శనమివ్వడం మనం గమనించవచ్చు...

శ్రీశైల గర్భాలయ దర్శనానంతరం మనం లైన్లో బయటకు వచ్చేటప్పుడు పంచపాండవ ప్రతిష్ఠిత పంచలింగాల దర్శనానికి వెళ్ళేటప్పుడు మనం ఈ అర్థనారీశ్వరాలయాన్ని దర్శించుకోవడం ఎల్లరికి విదితమే కద......

ఇక శ్రీమహావిష్ణువు నిజంగానే తన శక్తిని హృదయసీమ పై కొలువైఉండేలా
చేసుకోవడం ఎల్లరికి విదితమే కద....

భృగుమహర్షి పాదతాడనంతో తన నివాసస్థానం అపవిత్రమైనందున అలిగి కొల్హాపురం వెళ్ళి స్థిరపడిన ఆ వీరలక్ష్మిని మనకోసం భూలోకం చేరి శ్రీశుకపురంలో 12 సంవత్సరములు తపమాచరించి ప్రసన్నం చేసుకొని శ్రీమదలర్మేల్మంగాపద్మావతీ గా ఆవిడను ప్రసన్నం చేసుకొని అటు తిరుచానూరు శ్రీస్వతంత్రవీరలక్ష్మీ / శ్రీపద్మావతిదేవిగా ఇటు తన హృదయసీమపై శ్రీవ్యూహలక్ష్మి గా తన లక్ష్మీ స్థానంలో తన శక్తి మరలా కొలువైఉండేలా చేసి మనల్ని
శ్రీ కి నివాసం గా గలవాడిగా శ్రీనివాసుడిగా శ్రీమదలర్మేల్మంగాపద్మావతీ సమేత శ్రీవేంకటేశ్వరుడిగా తన భక్తకోటిని అనుగ్రహిస్తున్నాడు కలియుగ ప్రత్యక్ష పరమాత్మ గా.....

మిగతా దైవస్వరూపాలు ప్రత్యక్షంగా మానవ గ్రాహ్యములు కావు కాని.....

శ్రీవేంకటేశ్వరస్వామి వారు మనకు కళ్ళముందు కదలాడే ప్రత్యక్షదైవస్వరూపం కాబట్టి తిరుమలలో స్వామి వారి సందర్శనాభాగ్యం లభించినవారెల్లరికి ఇది మానవ దృగ్గోచరమయ్యే ప్రత్యక్ష సత్యమే కద....

స్వామి వారి విశాలవక్షసీమ పై కుడిభాగంలో శ్రీవత్స చిహ్నం, ఆ త్రికోణాకార గుర్తుకి ఎడమభాగంలో శ్రీమహాలక్ష్మీ అమ్మవారు శ్రీవ్యూహలక్ష్మీ అమ్మవారిగా స్వామివారి దివ్యసజీవసాలిగ్రామతిరుమేనిలోనే  అంతర్భగామై ఉండడం.....
వాటిపై స్వర్ణాభరణాల రూపంలో
తన హృదయసీమపై శ్రీ భూ లక్ష్మీహారాలుగా తన ఇరుదేవేరులు వేంచేసి ఉండడం భక్తులెల్లరికి విదితమే కద....!

కాబట్టి ఇక్కడ స్పష్టంగా మనకు దృగ్గోచరమయ్యే విధంగా ఉండడం వల్ల, మనకు సదా మాంసనేత్రానికి కనిపించే గుర్తు.....

కాబట్టి ఎవ్వరైనా ఇట్టే గుర్తుపట్టడం సంభవం......

కాని అధ్యాత్మశాస్త్రప్రకారంగా, శ్రీ చాగంటి సద్గురువులు మనకు బోధించినట్టుగా ఆవిడ పురుషకారిణి.....

జీవుడిని దేవుడితో అనుసంధానం గావించేందుకు గుర్తుగా  సదా భాసించే ఆ శ్రీరమణి లోకంలో తన లౌకిక గుర్తులుగా కొన్నిటిని ప్రత్యేకంగా సూచించి అందున వసించడం మనకు విదితమే కద.....

1. గోపృష్ఠం / గోమయం
2. గజవదనం
3. పద్మం
4. సువాసిని పాపిటస్థానాలంకృత సిందూరం
5. ఎర్రని పుష్పాలు

ఈ లౌకిక గుర్తులుగా ఉండే లక్ష్మీవైభవం తో పాటుగా
గురుబోధాంతర్గతంగా మాత్రమే గోచరమయ్యే అధ్యాత్మలక్ష్మి గురించి కొంత చర్చిద్దాం......

క్షీరసాగరమథనం లో జనించిన వివిధ దైవిక వస్తువులు మరియు దైవశక్తుల్లో భాగంగా క్షీరసాగరతనయగా శ్రీలక్ష్మి జన్మించడం, అక్కడున్న వారందరిలో ఏరికోరి స్థితికారుడైన శ్రీమహావిష్ణువుని వరించి తన హృదయదేవేరి గా అప్పటినుండి లోకంలో శ్రీలక్ష్మి ప్రసిద్ధినొందడం ఎల్లరికి విదితమే కద......

సకల ఐహిక సిరిసంపదలకే కాకుండా సకల అధ్యాత్మ విద్యలకు సిద్ధులకు కూడా ఆ శ్రీలక్ష్మి అధిదేవత...... ( సిద్ధలక్ష్మి గా / విద్యాలక్ష్మి గా సూచించబడే తాత్త్విక సమన్వయంలో... )

లౌకిక వస్తుజాలంలో మనకు గుర్తులు మాంసనేత్రద్వయానికి సదా గోచరమై ఉండి భాసించగలవు....

కాని పరతత్త్వ అధ్యాత్మ విద్యా సూచికలుగా ఉండే ఆ పారమార్ధిక గుర్తులు కేవలం మనోబుద్ధులకు ధ్యానగ్రాహ్యములు
దివ్యనయనేంద్రియగోచరములు....

కాబట్టి వాటిని అందుకోవడం కేవలం గురుబోధాంతర్గతంగా మాత్రమే సాధ్యం..... అందుకే గురువు అనే తత్త్వసూచికను కూడా శ్రీలక్ష్మి గా సూచించి గురుబోధ అనే కటాక్షాన్ని శ్రీలక్ష్మీకటాక్షంగా అభివర్నించడం......

ఆ శ్రీగురుకటాక్షం ఏవిధంగా ఆ పరతత్త్వ అధ్యాత్మ లక్ష్మీకటాక్షాన్ని మనకు అత్యంత మహోన్నతమైన రీతిలో గ్రాహ్యమయ్యేలా అనుగ్రహిస్తుందో సామాన్య లౌకిక ఉదాహరణలతో సింపుల్ గా చెప్పే ప్రయత్నం గావిస్తాను.

1. మొట్టమొదట బుద్ధిగత ప్రాణులకు అత్యంత పెద్ద సమస్య / అడ్డంకి అజ్ఞ్యానమనే జీవాంతర్గత జడరాశి.
అది కేవల మానుష ప్రయత్నంగా నిర్మూలించబడేదే అయితే లోకంలో సహజసిద్ధంగానే ప్రతిఒక్కరు యోగులు, మునులు, ఋషులు ఇత్యాది ఉన్నతమైన మనోబుద్ధిబలసంపన్నమైన జీవధారులుగా ఇట్టే మారగలరు....

అలా కానిది కాబట్టే, గురుకటాక్షం అనే ప్రత్యేకమైన అనుగ్రహసముపార్జన పిదప మాత్రమే ఆ మనోబుద్ధికుశలత దివ్యమైన యోగ్యతలను సమకూర్చుకొని ఆయా నిర్దేశిత ఆధ్యాత్మిక తత్వసూచికలకు అణుగుణంగా తన ప్రయాణాన్ని సువ్యవస్థీకరించుకుంటూ సాగగలుగుతుంది...

ఆ జీవజనితమైన అజ్ఞ్యానం అనేది అనునిత్యం జీవుడిని మాయాలో పరిభ్రమింపజేసే ఒక అనివార్యమైన విచిత్రమైన బాధాకారకం.....

రోజువారి వ్యవసాయ పనులకు పొలాలగట్ల వెంబడి నడిచివెళ్ళే వారికి పల్లేరుకాయల ముళ్ళు, తుమ్మ ముళ్ళు, రక్కసి ముళ్ళు, ఇత్యాది వివిధరకాలైన ముళ్ళతో కలిగే దైనందిన బాధలా అన్నమాట.....

ముల్లును ముల్లుతోనే తీయాలి అనె సామెత వినే ఉంటారు.....

ఏ విధంగానైతే ఈ లౌకిక ముళ్ళను ఆ ముళ్ళలాంటి పదునైన పరికరం, శ్రావణం తో ఒడుపుగా జాగ్రత్త పట్టి
మన శరీరమునుండి పెకిలించివేసి ఆ బాధకు కారణమైన ముల్లు తొలగిన పిదప స్వస్థత చేకూరేలా వ్యవహరిస్తామో.....

అచ్చం అదేవిధంగా గురుకటాక్షం అనే
అనుగ్రహం మన మనసుని బుద్ధిని శ్రావణం అనే పరికరం యొక్క రెండు పదునైన కొసలుగా మార్చి మనలోనే అంతర్నిహితమై ఉండే ఆ జీవజనితమైన అజ్ఞ్యానాన్ని తొలగించి మనకు అధ్యాత్మ స్వస్థత కలిగిస్తుంది....

2. జ్ఞ్యాన సముపార్జనకు మూలఘాతిగా ఉండే ఆ అజ్ఞ్యానం తొలగింది కాబట్టి ఇప్పుడు ఆ జీవుడికి మనోబుద్ధిబలసంపన్నత కలిగించడంలో ఆ గురుకటాక్షం ఏవిధంగా దోహదపడుతుందో చెప్తాను.....

మనం రోజు వెలిగించే దీపమే ఉదాహరణగా తీస్కుందాం.....

ఒక చక్కని ప్రమిదలో నేతిని / తైలాన్ని పోసి త్రివర్తి సమ్యుక్తంగా వెలిగించిన దీపంలో

ఆ వత్తిని ఆధారంగా చేసుకొని దేదీప్యమానంగా వెలిగే దీపశిఖ మన బుద్ధికుశలతకు ప్రతీక......

ఆ వత్తికి, మరియు దీప శిఖకు కూడా
ప్రాణదాయకం నెయ్యి / తైలం.....

ఎందుకంటే తైలం లేనిదే దీపం వెలగదు....

కేవలం ప్రమిద లో వత్తి వేసి వెలిగిస్తే ఆ వత్తి కొద్దిసేపు మండి బూడిదవ్వడమే తప్ప చాలాసమయం ఒక పద్ధతి ప్రకారంగా చూడచక్కని రీతిలో దేదీప్యమానంగా వెలగడం కుదరనిపని....

నెయ్యి / తైలం యొక్క శక్తివల్లే ఆ దీపం అనేది చాలాసమయం వరకు అలా వెలగడం, వెలుగునివ్వడం, మరెన్నో అటువంటి దీపాలను వెలిగించగలగడం, సాధ్యమయ్యేది.....

అచ్చం ఇదేవిధంగా ఆధ్యాత్మిక ఆదిభౌతిక ఆదిదైవిక తాపత్రయ నివారణకై మనం నిత్యం సాగించే జ్ఞ్యానయజ్ఞ్యంలో మన సంకల్ప వికల్ప సమూహమైన మనసనే వత్తిని ఆధారంగా చేసుకొని ఉండే బుద్ధికుశలతను అత్యంత తేజోవంతంగా ప్రకాశించేలా అనగా  to shine with a razor sharp intellect,
గురుకటాక్షమనే అనుగ్రహం / తైలం తప్పనిసరి...!

నేతిని / తైలాన్ని పోసి వెలిగించిన దీపం, అనగా ఆ ప్రమిదలో వత్తి ఎంతవరకు ప్రమిద లోపల ఉండాలి ఎంత వరకు ప్రమిద కొసను దాటి బయటకి ఉండాలి ఏ విధంగా ఉంటే ఎంత వెలుగు ఆ దీపం ప్రసరిస్తుంది ఇత్యాది వాటిని ఆ తైలన్ని సమర్పించిన వ్యక్తి జాగ్రత్తగా సరిచూసి సరిచేసి నట్టుగా....

గురుకటాక్షం అనే తైలాన్ని అందించి
మనకు ఎనలేని మనోబుద్ధి బలాలను సమకూర్చిన గురువులు, వారి నిరంతర గురుబోధతో ఎప్పుడు ఎక్కడ ఏమేర ఎంతవరకు బుద్ధిబలం ఎట్లు వాడవలెను....

దానికి తాగు రీతిలో ఉండేలా ఎంతమేర మనోబలాన్ని ఆపాదించి ఆ బుద్ధిబలంతో సాధించబడవలసినవి సాధింపజేయడం అనే అత్యంత ముఖ్యమైన విషయాన్ని మనకు సరిచేసి చూపడమే ఆ గురుబోధలోని ముఖ్య ఉద్దేశ్యం....

తైలం చాలా ఉంది... వత్తి కొంచమే ఉంది....అప్పుడు వత్తిని కొంచెం చిన్నగా వెలిగేలా చేసి ఎక్కువసేపు
వెలిగించడంలోనే విజ్ఞ్యత ఉంటుంది..కద....

అదే విధంగా మన మనోబలానికి అనుగుణంగా మన బుద్ధిబలాన్ని సువ్యవస్థీరకరించేలా మనకు నిత్యం గురుబోధ సహకరిస్తూ ఉంటుంది....

ఎప్పుడైనా జాగ్రత్తగా పరికించారో లేదో......

ఒక దీపాన్ని వెలిగించినప్పుడు అందులో
మూడు వర్ణాల్లో అగ్ని జ్వలిస్తూ ఉంటుంది....

1. నీలవర్ణంలో
2. ఎరుపువర్ణంలో
3. బంగారువర్ణంలో

ఈ మూడు వర్ణాలు నిత్యం సమ్మిళితమై ఉండి జ్వలిస్తుంటాయి కాబట్టి వాటిని
అభిన్నమైనవిగానే భావించవలసి ఉంటుంది....

అట్లే ఆ దీపశిఖలా వెలిగే మన బుద్ధికుశలత కూడా నిత్యం మూడు స్థాయిల్లో దేదీప్యమానంగా జ్వలిస్తూ ఉంటుంది.....

1. స్థూలస్థాయి
2. సూక్ష్మస్థాయి
3. జీవ/ఆత్మ స్థాయి

ఈ స్థాయీత్రయం నిత్యం సమ్మిళితమై ఉంటాయి కాని దేని ప్రత్యేకత దానిదే....
వాటి యొక్క విశేషమైన శక్తులు కేవల వివిధ గురోక్త యోగమార్గగ్రాహ్యములు......

ఒక శ్రేయస్కర పరిధిలో వివరించాలంటే,

దేదీప్యమానంగా జ్వలిస్తున్న ఒక
దీపశిఖ,

1. తన పరిధిలోని చీకటిని ( రాత్రి వేళ ) పారద్రోలుతుంది....
( చీకటి అజ్ఞ్యానానికి, భయానికి, అవిద్యకు, అలక్ష్మికి ఇత్యాది వాటికి సూచకం....వాటిని నివారించి మనకు
మార్గాన్ని దర్శింపజేయడం అనేది ఇక్కడి ముఖ్య ఉద్దేశ్యం......ఇది ఆధ్యాత్మిక స్థాయీ సూచకం...

2. మన లౌకిక పనులకు కావలసిన కాంతిని ప్రసాదిస్తుంది....
అనగా ఆ దేదీప్యమైన దీపశిఖకు  దెగ్గరగా ఉన్నప్పుడు మాత్రమే సాధింపబడే పనులకు ఉపయుక్తంగా ఉండడం.....ఇది ఆదిదైవిక స్థాయీ సూచకం...

3.ఉష్ణశక్తిని అందించడం....

స్థిరంగా వెలిగే ఒక చక్కని దీపశిఖ యొక్క కొసకు ఒక్కో దూరంలో ఒక్కో స్థాయిలో అది ఉష్ణశక్తిని
అందిస్తుంది.

పాపడాలు అప్పడాల తయారి పరిశ్రమ
వారికి ఆ పాకెట్లను సీల్ చేయడానికి ఒక్క 5 సెకన్ల పాటు ఆ దీపశిఖకు కార్డ్ స్వైప్ లా ప్యాకెట్ను స్వైప్ చేసి సీల్ వేస్తారు...

( ఎక్కువసేపు దెగ్గరగా పెడితే పాకెట్ కాలిపోతుంది....తక్కువసేపు పెడితే సీల్ సరిగ్గా పడదు....ఎంత సేపటికి చుట్టూ ఉన్న గాలి లోపలికి వెళ్ళకుండా  సీల్ పడుతుందో అంతసేపు మాత్రమే ఆ ప్యాకెట్ను అగ్నికి దెగ్గరగా స్వైప్ చేయడం గమనించే ఉంటారు....)

చలిలో ఒంటికి వేడి తగిలేలా ఆ దీప శిఖకు ఎంత దూరంలో చేతులను ఆడిస్తు ఆ ఉష్ణశక్తిని గ్రహించాలో అలా చేయడం గమనించే ఉంటారు....
ఎక్కువ దెగ్గరగా పెడితే చేతులు కాలడం....ఎక్కువ దూరంలో పెడితే వేడి అందకపోవడం మనకు తెలిసిందే ...

ఇలా వివిధ రీతుల భౌతిక స్థాయిలో మనం ఏ విధంగానైతే ఉష్ణశక్తిని దీపం నుండి గ్రహిస్తామో
అదే విధంగా ఇది ఆదిభౌతిక స్థాయీ సూచకం...

ఇవ్విధంగా మన మనోశక్తిని ఆధారంగా చేసుకొని జ్వలించే బుద్ధికుశలత బలసంపన్నత లో సమ్మిలితమై ఉండే మన మనోబుద్ధిశక్తులు కూడా గురోక్త అధ్యాత్మవిద్యాగ్రాహ్యంలో అలా 3 స్థాయిల్లో సంచరించి మనకు కావలసినవి సాధించిపెట్టడం కూడా పైన చెప్పిన విధంగా మనం సామ్యాన్ని గమనించవచ్చు....

కాకపోతే లౌకిక దీపం, దీపశిఖ,
దీపాన్ని ఆధారంగా చేసుకొని సాగే వివిధ కార్యక్రమాలు మనకు దృగ్గోచరములు...

కాని మన హృదయకుహరంలో నిత్యం వెలిగే ఆ ఆత్మజ్యోతికి ఉద్దీపనం కలిగించే గురుబోధ, గురుబోధాంతర్గతమైన ఆ అధ్యాత్మ వస్తు విషయ విజ్ఞ్యాన సామాగ్రి కేవలం మన జ్ఞ్యానేంద్రియ గ్రాహ్యము.....

మన అధ్యాత్మ యోగసాధనా బలానికి అనుగుణంగా అవి వివిధ ఉన్నతమైన స్థాయిల్లో చరించునప్పుడు వాటి శక్తి కేవలం ఆత్మానుభవము మాత్రమే అని చెప్పవలసిఉంటుంది.

మనం వెలిగించుకున్న ఒక లౌకిక దీపం యొక్క శక్తితో ఏ ఏ కార్యాలు సాధించుకుంటామన్నది మన యొక్క విచక్షణకు విజ్ఞ్యానానికి సంబంధించిన విషయం....

ఒక్కో కార్యానికి ఒక్కోలా దీపంలోని తైలం ఖర్చవ్వడం అనేది సత్యం....
కాబట్టి జాగ్రత్తగా మనం ఆ శక్తిని
అవసరమైన ముఖ్యమైన పనులకు మాత్రమే వాడుకున్నట్టుగా....

అధ్యాత్మ విద్యాజనిత వివిధ యోగసాధనాబలాలను కూడా అట్లే ముఖ్యమైన పనులకు మాత్రమే వెచ్చించబడడం అనేది ఇక్కడి సామ్యము...

అక్కడ తైలం ఖర్చవ్వడం ఎట్లో ఇక్కడ ఆ ఉపాసనాబలం అనే జీవాంతర్గతమైన యోగశక్తి ఖర్చవ్వడం కూడా అట్లే....

అక్కడ దీపంలో తైలం నిండుకుంటే మనకు మనమే గమనించి ఇంకొంచెం అందులో పోసి ఆ దీపం అట్లే స్థిరంగా జ్వలించేలా చేయడం ఎట్లో....

ఇక్కడ గురుబోధాంతర్గతంగా గురువానుగ్రహంగా సమకూరే జ్ఞ్యానయోగశక్తిని నిరంతరం అందిస్తు
ఆ ఆత్మశక్తి దేదీప్యమానంగా నిరంతరం జ్వలించేలా చేయడం సదరు సాధకుడి స్వాధ్యాయ మనన స్మరణ నిధిధ్యాసన అంగన్యాస కరన్యాస మనోన్యాస బుద్ధిన్యాసమనబడే అష్టవిధ జ్ఞ్యానదిగ్బంధనం అనే ప్రక్రియపై ఆధారపడి ఉంటుంది....

వీటన్నికి గురుబోధలో భాసించే అధ్యాత్మ సూచికలే మూలకారణం కాబట్టి గురువును, గురుబోధను గుర్తుగా / సూచికగా అనగా అధ్యాత్మ లక్ష్మి గా పరిగణించబడం...

కాబట్టి ఒక సద్గురువు / సద్గురువాగ్బలం లభించడమే ఎవ్వరి జీవితానికైనా సరే లభించే అమూల్యమైన వరం....!!

ఆ సద్గురువాగ్బలం అనే మహత్తరమైన వరంతో ఇతరములైన ఎన్నెన్నో వరాలను మనం సముపార్జించుకోగలం కాబట్టే, ఆషాఢపౌర్ణమి / గురుపౌర్ణమి తరువాత వచ్చే శ్రావణపౌర్ణమికి ముందు ఉండే శుక్రవారాన్ని శ్రీవరలక్ష్మీవ్రతపర్వదినంగా ఆ శ్రీలక్ష్మి ఇలలో చారుమతి స్వప్నవృత్తాంతం ద్వారా తన వైభవాన్ని ఎల్లరికి అందించి తరించేలా అనుగ్రహించింది....😊

ఎల్లరు ఆ శ్రీవరమహాలక్ష్మి అనుగ్రహంతో తమ తమ జీవితాలను గురువానుగ్రహంతో వరాలవెల్లువగా  మార్చుకొని తరించెందరు గాక...😊

శ్రీతాళ్ళపాక అన్నమాచార్యుల వారు
తమ
"జయలక్ష్మి వరలక్ష్మి...."
అనే కీర్తనలో

"నీలవర్ణునురముపై నిండిన నిధానమవై
ఏలేవు లోకములు మమ్మేలవమ్మ...."

అని చమత్కరించడంలో శ్రీశ్రీనివాసుని విశాలవక్షసీమపై శ్రీవ్యూహలక్ష్మి గా కొలువైన అమ్మవారినే వరలక్ష్మిగా కీర్తిస్తు,
ఎల్ల లోకాలను ఏలే ఆ శ్రీవరలక్ష్మి అమ్మవారిని మన జీవితలను కూడా చల్లగా ఏలి అనుగ్రహించమని స్తుతించారు....😊

http://annamacharya-lyrics.blogspot.com/2007/11/352jayalakshmi-varalakshmi.html?m=1

Shree ChaaganTi sadguruji's 61st happy birthday...😊🙏🍨🍟🍕 ( As per the Gregorian calender 14th-July-1959 )

Shree ChaaganTi sadguruji's 61st happy birthday...😊🙏🍨🍟🍕 ( As per the Gregorian calender 14-July-1959)

All of us celebrate ours and our kin and kith's birthdays at our respective homes and the birthdays of a few venerated personalities are celebrated across the nation as special occasions like Shree S.RadhaKrishnan's birthday as Teachers day and so on and so forth.......

However birthdays of a few highly pious souls born on this sacred soils of BharataBhoomi are a great festive time for many a folk across the planet for that their lives are not just about Eat, Work, Take care of their respective family members, Earn, Sleep and continue the routine...... because they spend their lives for the well being of thousands of thousands of people name them as believers, devotees, disciples, followers, and so on.......

They walk the path that no one has strived for......

They lead the believers to those mightier destinations of life that are hard to even think about....

They not only instill a great sense of inspiration and hope in their believers but also equip them with the knowledge base required to create the much cherished asset of the intellectual wisdom from within ourselves....

They are a great asset to the nation as a whole for that they build not only stronger personalities but also transform that stronger intellectual base to the world's well being at large......

Their guidance becomes a strong guiding beacon across all the paths of life.....

Their pious words of knowledge and intellect  become a soothing console for a tired mind and a broken heart...

They enable us to excel at the inner engineering systems that no college or university can offer us as a life time free courseware.....

It is because they have burnt gallons of midnight oil to reach those unparalleled heights where they have placed themselves  and have become our source of knowledge and wisdom.....

It is because they have toiled across several lives and secured that divine grace as a result of which they are able to spread that immeasurable positive divine reserves held by them all across the land to revive it from within and rejuvenate it from all the perspectives....

It is because they are essentially an embodiment of all the supreme  traits that one think of.....

It is because they have gulped in the essence of that rare art of
" Sowing the seed of divine belief that brings from within a mighty metamorphosis of enlightenment " which isn't an easy phenomenon as often talked about.....

It is because they have become a
"sathguru" for all those who have made him/her an integral part of their respective lives..!

And when it comes to one such rarest of the rare personalities ever born in the current millennium in the TelugunaaDu province, it is Shree ChaaganTi gaaru....!!

As a spiritual speaker / 'pravachana karta' he is known to almost every person who has spent at least some time of their life for their spiritual well being as well. However Shree ChaaganTi sathguruvu gaaru remains the most unexplored personality via his invaluable, immeasurable, unfathomable,  supreme intellect embedded across the umpteen spiritual discourses on almost every topic / aspect that one is aware of in the spiritual world......

It is like many people know that there are 7 oceans full of water...

Likewise if the " PravachanaNidhi " created with several years of efforts put in by sathguru ShreeChaaganTi gaaru resembles those mighty oceans,
only a few who have chartered those waters of immaculate knowledge and wisdom would have an idea of how vast,  how deep, how awe inspiring, how spiritually rich, and above all how miraculous and helpful those oceans of PravachaNidhi are for their respective lives......

Each person has his or her own perspective of an amazing entity called "God"....!
Only a sathguru can transform that infinite and unquantified perspective of "God" in to a practically applicable, feasible, useful, fathomable, and above all an achievable result called " God for my well being...".
When a perspective of yours remains just a mere perspective and can't help you with your own well being then whats the point of holding such a perspective just for the sake of having one....

ShreemadRaamaayanam, Shreemadbhaagawatam,
ShreeMahaabhaaratam,
ShreeVenkaTaachalaMahaatmyam,
ShreeLalitaasahasraNaamaVaibhawam,

and so on so forth.....

There are hundreds of spiritual topics / prayers / stotra / padya / gadya and so on....

If embracing even a smaller part of the entirety of this mighty spiritual literary treasure, doesn't transform your life in a positive way that you wish for, then what's the point of going after them just for the sake of knowing them.....

The key for "Enabling that mighty transformation " is held by a "Sathgurubodha" and thats where a sathguru's role in the society shall be regarded as the supreme of all the coveted roles known by the mankind ever since its  journey was begun on the planet....!

Here is a humble SaashTaangaPranaamam to the Holy lotus feet of one such rarest of the rare sathgurus, my guruji, Shree ChaaganTi gaaru on his 61st birthday celebrations........😊
🙏🌸🌷🌼💐🍟🍨🍕

अनंत संसार समुद्र तार नौकायिताभ्यां गुरुभक्तिदाभ्यां।
वैराग्य साम्राज्यद पूजनाभ्यां नमो नमः श्री गुरुपादुकाभ्यां।।

శ్రీ శార్వరి ఆషాఢ జాతర బోనం....😊

" శ్రీనాథాదృతపాలితత్రిభువనాం శ్రీచక్రసంచారిణీం

గానాసక్తమనోజయౌవనలసద్గంధర్వకన్యాదృతామ్|

దీనానామతివేలభాగ్యజననీందివ్యామ్బరాలఙ్కృతాం

శ్రీశైలస్థలవాసినీం భగవతీం శ్రీమాతరం భావయే||౫||

విష్ణువుచే ఆదరించబడుచూ మూడులోకములను పాలించుచున్నది, శ్రీచక్రము నందు సంచరించుచున్నది, యువతులైన గంధర్వకన్యలచే పాటలు పాడుచూ సేవింపబడుచున్నది, దీనులకు మిక్కిలి భాగ్యము నిచ్చునది, దివ్యవస్త్రములను ధరించినది, శ్రీశైలము నందు నివసించునది, భగవతియైన శ్రీమాతను ధ్యానించుచున్నాను. "

అని, శ్రీఆదిశంకరాచార్యుల వారు ఎంతో ఘనమైన రీతిలో ఆ పరాంబికను శ్రీశైలభ్రమరాంబికాష్టకంలో స్తుతించడం ఎల్లరికి విదితమే కద...

ఇక్కడి మొదటి పంక్తిలో 

" శ్రీనాథాదృతపాలితత్రిభువనాం శ్రీచక్రసంచారిణీం "

అని వచించడంలో జగద్గురువులు మనకు ఆ పరేశ్వరి యొక్క పరిపాలనావైభవం గురించి వర్నించి ఉన్నారు కద.....

" విష్ణువుచే ఆదరించబడుచూ మూడులోకములను పాలించుచున్నది, శ్రీచక్రము నందు సంచరించుచున్నది,.."

అని ఇక్కడ మనకు తాత్పర్యం చెప్పడంలో స్థితికారుడైన శ్రీమహవిష్ణువు చే అనగా నారాయణుడిచే నారాయణిగా ఆదరించబడి ముల్లోకాలను పరిపాలించడానికి మరియు శ్రీచక్రమునందు సంచరించడానికి ఏమిటి సంబంధం....??

శ్రీ చాగంటి సద్గురువులు మనకు బోధించినట్టుగా శ్రీఆదిశంకరాచార్యులవారు, వారు రచించిన వందల వేల అధ్యాత్మ సాహిత్యాల్లో ఎక్కడ కూడా ఒక్క అక్షరంకూడా ఎక్కువ కాని తక్కువ కాని ఉండని రీతిలో అత్యంత ఉన్నతమైన సుసాహితీ ప్రౌఢిమతో ఉండే వారి గగనగంభీరమైన స్తోత్ర రత్నాల్లో ఒక్కొక్క పదబంధనంలో ఒక్కొక్క మహాసముద్రమంత అర్థగాంభీర్యతను ఎంతో నిఘూడంగా పొందుపరిచి, మామూలుగా చదివితే ఎంతో సరళమైన సాహితీ సుమాలలా గుబాలించే ఆ పదపారిజాతాలవెనక

ఎంతో గహనమైన తత్త్వ చింతన దాగిఉండడం అనే సత్యం సాహితీస్రష్టలెల్లరికి సుపరిచితమే కద.....

ఇక్కడ ఆ ' త్రిభువనపాలిని ' , 

' శ్రీచక్రసంచారిణి ' అనే ఆ పదసుమలాను పక్కపక్కనే అల్లడానికి గల కారణం మరియు ఆషాఢ శక్తిగా మేల్కొని దక్షిణాయణ నాయకి గా అమేయమైన కాలచక్రం యొక్క పగ్గాలను చేబూని

పరిపాలించే ఆ పరాశక్తికి

" ఆషాఢ బోనం " అనే పేరుతో స్వాగతం / నివేదన సమర్పించే తెలుగుసీమ / తెలంగాణ నైసర్గికాచారవైభవం గురించి కొంతమేర చర్చిద్దాం....

( నేను ఇదివరకే ఈ క్రింది పాతపోస్ట్లో కొంత మేర ఆ పరాశక్తి యొక్క వైభవాన్ని వివరించిఉన్నాను కద..... దానికి అనుబంధంగా ఇప్పుడు మరికొంత విశ్లేషణ....

https://shreeguravenamah-aithavk.blogspot.com/2019/07/blog-post_66.html?m=0

https://m.facebook.com/story.php?story_fbid=10217468411515553&id=1033694038 )

లలితపారాయాణంలో మనకు బోధించబడినట్టుగా

ఆ పరాశక్తిని వాగ్దేవతలు 

" సృష్టికర్త్రి బ్రహ్మరూపా....

గోప్త్రీ గోవిందరూపిణి.....

సమ్హారిణి రుద్రరూపా....

తిరోధానకరీశ్వరి.....

సదాశివానుగ్రహద.....

పంచకృత్యపరాయణ..... "

అని కద కీర్తించారు.......

సృష్టి, స్థితి, సమ్హారక నిర్వాహకులుగా ఉండే త్రిమూర్తులకు ఆ ఆదిపరాశక్తి యొక్క శక్త్యాంశలు జతగా ఉండి ఆయా విహిత కార్యములను నిర్వహించడం ఎల్లరికి విదితమే కద....

ఈ మూడు కూడా ఎవ్వరు ఔనన్నా కాదన్నా తమంతతాము నిత్యం జరిగే / జరుపబడే కార్యాలు.....లలాటలిఖితానుసారంగా అవి జరగడం అనేది ఆ విధాత యొక్క శాసనం.....

కాబట్టి

వాటిలో మన పాత్ర ఉండడం కాని / వాటిపై మనకు పట్టు ఉండడం కాని ఇక్కడ అన్వయం కాని విషయం.....

ఈ మూడు కాకుండా మిగతా రెంటిని కూడా అర్ధం చేసుకున్నప్పుడు మాత్రమే ఆ సర్వేశ్వరి యొక్క వైభవం మనకు సంపూర్ణంగా అవగతమవుతుంది......

ఈ అధ్యాత్మ వాస్తవం అర్ధంకాని వారు / అవగతం చేసుకోని వారు / అవగతం చేసుకునేందుకు యత్నించనివారే సాధారణంగా లోకంలో మెట్టవేదాంతులుగా ఉండి వివిధ రీతుల అధ్యాత్మతను అపహాస్యం చేస్తుంటారు....

" ఆ ఏముందండి.....అంతా మన రాత.....అన్నీ ముందే రాసిపెట్టి ఉన్నప్పుడు ఇక మళ్ళి మనం ఈ ప్రార్ధనలు, పూజలు, నోములు, వ్రతాలు అన్నీ చేయడం ఏదో చాదస్తం అంతే....."

అనేలా ఉండే డైలాగ్స్ ఇలాంటి వారివే....

"అన్నీ ముందే రాసుంటే...." అని అన్నప్పుడు.....

అలా రాసేవారొకరున్నారని....

అలా రాయబడేందుకు ఒక వ్యవస్థ ఉందని....

అలా రాయించబడిన వ్యవస్థకు ఆ రాతను సరిదిద్దే శక్తి ఎల్లప్పుడూ ఉంటుందనే సత్యాన్ని మరచి ప్రవర్తించే ఆధునిక పోకడల అసలైన చాదస్తులు అన్నమాట ఈ మెట్టవేదాంతులు....

సృష్టి కర్త యొక్క కర్మసిద్ధాంతానుగునంగా మాత్రమే జీవగతి మొత్తం నిర్దేశించబడి ఉంటే

అప్పుడు కర్మ గొప్పదౌతుంది....

కర్మ తత్జడం అన్నారు కాబట్టి....

ఆ కర్మను శాసించే సిద్ధాంతానికి

ఒక అధికార శక్తి కలదు....

ఆ అధికార శక్తి యొక్క అనుగ్రహంపైనే యావద్ మానవ మనుగడ నిరంతరం ఆధారపడిఉంటుంది....

ఆ " సర్వాధికారశక్తి " కే ఈశ్వరుడు / ఈశ్వరి / భగవంతుడు / భగవతి /  పరమాత్మ / ఇత్యాది గా గల నామవాచకాలతో మీరు ఏ నామరూపాత్మకంగా ఆ శక్తిని కొలిచినా సరే,

మన ప్రార్ధనకు వారి అనుగ్రహం అనే ఫలం నిరంతరం అందివ్వబడి, ఆ సైద్ధాంతిక కర్మమార్గ ప్రయాణాన్ని

జీవుడికి సులభతరం గావించడమే "ఈశ్వర కృప..." !

తిరోధానకరి+ఈశ్వరి......

సదాశివ+అనుగ్రహదా......

తిరోధానం, అనుగ్రహం....

అనే ఈ రెండింటిపైనే ప్రతి మనిషియొక్క జీవన గమనం ఆధారపడి ఉండేలా గావించడమే ఆ ఈశ్వరుడి గొప్పదనం......

శ్రీ చాగంటి సద్గురువుల ప్రవచనాల్లో మనకు బోధించబడినట్టుగా , 

" సదాశివ " అని కాకుండా

"సదావిష్ణు" , "సదాబ్రహ్మ " అనే పదాలు కూడా ఎక్కడా వినము.......

ఈశ్వరుడిగా తిరోధానం.....

సదాశివుడిగా అనుగ్రహం......

ఈ రెండు కార్యాలు ఆ పరాశక్తి నిర్వహిస్తున్నందుకే మనం జీవితంలో ప్రశాంతంగా ఉండగలగడం.....

లేనిచో కేవల

సృష్టి / స్థితి / లయం అనే నిర్దేశిత 

కర్మ సిద్ధాంతం లోనే నిరంతర జీవయాత్ర సాగుతూంటే...,

అసలు జీవుడికి స్వతంత్రత / మోక్షము

అనే అత్యున్నతమైన స్థాయి అనుగ్రహము నుండి దైనిక జీవితపు లౌకిక ప్రశాంతత వరకు, లభ్యమయ్యే దైవానుగ్రహకారక వ్యవస్థకు ప్రాతిపదిక ఎక్కడుంది...??

ఈశ్వరుడిని విస్మరించి జీవించే వారికి మాయ అనే తెర వేయడం.....

భక్తితో ప్రార్ధించినవారికి మాయ అనే తెర తీయడం....

ఇదే ఆ పరాశక్తి యొక్క అనుగ్రహం....

అందుకే

" మహామాయా విశ్వంభ్రమయసిపరబ్రహ్మమహిషీం...."

అనే ఎంతో గంభీరమైన భావుకతా భరితంగా ఆ పరాశక్తి యొక్క వైభవం శ్రీ చాగంటి సద్గురువులు మనకు తరచు బోధిస్తుంటారు.....

ఇక లౌకిక సామ్యానికి వస్తే.....

1. " బోనమెత్తడం "

జీవుడు జన్మనెత్తడం..

ఆ జీవేశ్వర తత్త్వానికి తనలోనే శ్రీకారం చుట్టడం.....

2. బోనం అమ్మవారి సన్నిధి చేరేంతవరకు ఎక్కడా దించకుండా ఉండడం.....

జన్మనెత్తిన జీవుడు ఈశ్వర శాసనంగా మాత్రమే ఆ జీవయాత్ర ముగిసేంతవరకు ఎక్కడా ఆ యాత్రను తనకు తాను ఆపకుండా ఉండడం....

3. బోనమెత్తిన వ్యక్తికి / ఎత్తిన బోనానికి అభేద భావనను పాటించడం......

అనగా జన్మనెత్తిన జీవుడికి ఆ జీవాంతర్గతమై ఉండే జీవేశ్వరుడికి అభేద భావనను పాటించడం...

ఇదే మన సనాతన ధర్మానికి మూలాధారమైన 

" అద్వైతసిద్ధాంతం " 

4. బోనం ఎత్తిన వ్యక్తికి ఒకానొక దశలో సంభవించే

" పూనకం " అనే ఆ దైవిక స్థితిలో జీవేశ్వరుడితో జీవుడు తన జీవాత్మ పరమాత్మ సమ్యోగ స్థితిని సాధించుకోవడం.....

ఇదే ఆ జీవ జీవేశ్వర సమ్యోగ జనిత అద్వైతానుభవ స్థితికి సామ్యము.....😊

5. బోనం ఊరెరిగింపుగా మేళతాళలతో బ్యాండుబాజాతో సమర్పించబడే ఆ సమయంలో

" తనపై " లేదా " తనుకు " ఆరోపించబడిన ఆ ప్రత్యేకమైన దైవావేశిత / పూనకం అనే ప్రత్యేక స్థితిని కలిగించిన ఆ పరతత్త్వాన్ని విశిష్టమైన తత్త్వంగా పరిగణించి  ఆ పరమాత్మతత్త్వాన్ని జీవ జీవేశ్వర సంబంధంగా విశేషంగా గౌరవించడం, ఆరాధించడమే

 " విశిష్టాద్వైత " సామ్యము....😊

ఇలా ఉండే ఆ త్రిభువనపాలిని ని శ్రీచక్రసంచారిణి అని స్తుతించడంలోని ఆంతర్యం......

శ్రీ చాగంటి సద్గురువులు మనకు బోధించినట్టుగా

శ కార

ర కార

ఈ కార

బీజాక్షర సమ్యోగంగా జనించే శ్రీకారం శాక్తేయప్రణవం.....

అనగా ఎందులో నుండి అన్నీ ఉద్భవించి

ఈ " పంచకృత్యపరాయణ " యొక్క అనుగ్రహానికి పాత్రతను సంతరించుకొని పరిఢవిల్లుతాయో

ఆ శక్తికేంద్రక స్థానం శ్రీకారం....

ఇక్కడ త్రిమూర్త్యాత్మక సృష్టి స్థితి లయకు శాక్తేయ సామ్య సూచికగా ఉండేవి...

శ కారం 

ర కారం

ఈ కారం

కాని ఇక్కడ జాగ్రత్తగా గమనిస్తే

ఈ త్రిశక్తిసంఘాతమైన శ్రీకారంలోనే

శ్ర కారం

రీ కారం 

కూడా అంతర్నిహితంగా

" తిరోధానం " మరియు " అనుగ్రహానికి "

శాక్తేయసూచికలుగా గర్భితమై ఉన్నాయి....

కాబట్టి ఆ పంచకృత్యపరాయణా సాగించే 5 ప్రక్రియలు కూడా వాటియొక్క శాక్తేయ తత్త్వసూచిక బీజాక్షరసంఘాతంగా ఒక్క శ్రీకారం లోనే దాగున్నాయి అనేది ఇక్కడి అధ్యాత్మ తత్త్వ సూక్ష్మం.....

శ్రీచక్రం అనగా ఆ శ్రీకారం అనే అవాంజ్ఞ్మానసగోచర బీజాక్షరగర్భితమైన ఆదిపరాశక్తిని మానవ గ్రాహ్యరూపంలోకి ఈశ్వరానుగ్రహంగా

లభ్యమయ్యే వ్యవస్థలోకి కుదురుకునేలా మనకు ఉపకారయుక్తంగా ఉండగలిగే కర్మేంద్రియగ్రాహ్య ఏర్పాటు.....

అమేయమైన శక్తివిస్ఫోటకాలైన 

బీజాక్షరాల గురించి ఒక శ్రేయస్కరమైన పరిధిదాటి వాటి గురించి చర్చించకూడదని అస్మద్ గురుదేవుల సద్వాక్కట్టడి కాబట్టి నేను ఆ శ్రీకార బీజాక్షర వైభవ విశ్లేషణ ఇంతవరకు మాత్రమే చెప్పవలెను....😊

మిగతా గహనమైన శాక్తేయ వైభవ విశేషాలు వివిధ ఉపాసకుల ఉపాస్యదైవముల అనుగ్రహంకొలది, వారి వారి గురువుల యొక్క అనుగ్రహంకొలది

వారికి జ్యోతకమయ్యే దైవానుగ్రహము ద్వారా మాత్రమే గ్రహ్యము కాబట్టి ఇక 

వాటి గురించిన చర్చ ఇక్కడ సంపూర్ణమైనది గా భావించవలెను...😊

కరోనా కారణంగా ఈసారి ఇంటివరకే పరిమితంగా అందరు బోనాల ఉత్సవం జరుపుకోవడం విదితమే కద....

శ్రీ శార్వరి ఆషాఢ జాతర బోనం ఎత్తిన నా శ్రీమతి యొక్క పిక్....😊

Shree GuruVaibhwam.. ...🙏😊

Shree Gurubhoah Namaha...🙏😊

GururBrahma GururVishnuhu....

GururDevo Maheshwarah....

Guruh saakSaath Parabrahma.....

Tasmai SreeGuravay namaha.....🙏😊

This Shloka is the one that we have been reciting since our childhood school days.....

Now that in our earlier post we read and understood the importance of GurupourNima, let's talk in detail about the role of a Guru and relate it to today's modern world's roles to understand the essence of 'gurutwam' in it's entirety......

Let me step in to the shoes of 

Software Product Management and explain the same so that it essentially establishes the fact that a Guru's role intertwines everything under the Sun and serves as a fulcrum for an overall peaceful and prosperous society and thus a healthier and happier Nation as a whole........ 😊

As many of us know, any given firm's SDLC comprises of

Dev, QA,  B&R/Ops, Project/Program Management, Product Management, as the 5 key engineering elements that work in tandem to execute the technical business of building an enterprise level software product.......

Dev ( Core & Sustenance development team )  is all focused on getting the Code Fixes / Bug Fixes checked in to the SCM tool and get their basic UT reports validated via the smoke CI builds......

QA ( Functional [ Inclusive of white box and black box testing teams ], Automation Qa & CQ Qa ) is all focussed on logging as many bugs as possible to make the software as much error free as possible. A good number of showstoppers ( S1 Bugs ) is all they are happy about.......

B&R/Ops/Field/SupportLine

( all that engineering personnel that doesn't belong to exactly either DEV or QA, who work on the other various supporting engineering infrastructural needs ) is focused about churning out successfull builds by capturing the latest and the greatest code fixes via their CI systems and/or providing the required specifically configured environments for various in-house engineering needs......

Project / Program Management

is worried about " Kitnay loag hai.....Kitna % kaam complete hua aur baaki kab complete hoga.....? "

so that all the colorful excel sheets with various timelines can be updated and shared across.....

And here comes the

Product Management, that serves as a fulcrum that intertwines all the aforementioned entities in a continuous optimistic executional manner so that each of those functions essentially travel on the right track.......

to build something that the existing / prospective customers really require to address their growing current business needs......,

to build it in a right way, so as to save on the resources' time....,

to build it in a bright way so as to have a gain on the competitors.....

to build it for making an impact in the market so as to stay ahead of the same..... 

and finally

to build it for addressing the larger world on how a near utopian product offering would look like so that others could emulate or get inspired with the same.......

As a part of this continuous executional saga, a typical Product Manager would place himself/herself in a pivotal role that essentially would make it's successful mark in all of the aforementioned entities by ensuring that all of them are aligned and fine tuned to a cohesive organised global development model that makes the united larger global engineering team highly successful in executing the various phases of their SDLC .....

And given the fact that a Product Manager typically holds a good amount of knowledge in all of these 5 SD entities, he/she would be serving as one of the guiding beacons to head the product and it's marketing strategies inline to the real world's practically applicable scenario to ensure that the product always remains successful in placing itself as the most promising and competent solution for every given customer looking out to address their business concerns........

Lets take a simple example of a scenario where in an e-commerce solution is provided as a cloud offering to various customers and the various perspectives of the same that are dealt by a typical Product Manager heading that particular cloud SKU while working on a marquee feature that is 

" Having a provision for selective customers to access the offered cloud application on a set of predefined ports only......."

( Their in-field automation systems require such a feature to avoid a clash with other executions running on dynamically selected ports that are different from the ones chosen for their business application.....)

Hence here we need to isolate another key parameter called "port" in addition to the business logic that is held with the cloud provider......

Initially, this might look like a simple ask to have it fetched as a predefined parameter from a customized UI that triggers the application deployment as per the customer needs.......

However there are another 2 key factors that are to be considered while including this customer ask in to the production / Dev code changes..... 

The app deployment need not be always via the standard UI execution with dynamic parameter input.....

Because 

1. It can be subjected to a completely "Silent App Deployment" with a WebLogic provided  innate command line system called as WLST...

2. It can be subjected to a "Passive 

App Deployment" where in a given WebApp 

( jar / war  / ear )  can be placed in an exploded archive format in a WebLogic specified directory structure which would be captured in to an Up & Running application upon a simple server restart........

Now if the customer ask is percolated only to the UI App Deployment process, we would be missing out on these other key aspects.....Isn't it...? 

So it needs to be dealt from a 360 degree perspective that can be done only when we are aware of all the available deployment options......

Now if we can come out of the software world for a while and get in to the spiritual world....,

An established sathguru is like this versatile Product Manager who evaluates every Shaastra Vachanam from a 360 degree perspective to ensure that the "Paramaatma tattwam" gets distilled in to the ShisyaLokam so very well that it leaves no stone unturned......

I specifically took the above example of 3 different ways of web-application deployment because this concept is much closer to explain the " Paratattwam " in the form of the well known Trinity, 

Brahma Vishnu, & Maheshwara...

donning the roles of 

SruSHTikarta, Sthithikartha, &  Pralayakartha, respectively..... 😊

1. "BrahmaDeva SrushTikartha / BrahmaTattwam" is like the " Passive App Deployment" process....... 

Until yesterday the file system had nothing in a given directory structure......

And all of a sudden someone pastes a 'folder' and in no time that folder becomes an Up&Running live application upon a server restart....!!

( Ofcourse a lot of R&D went in to create that 'folder' to get it converted in to a web application.....)

Similarly, until some day there was no person in so and so house and all of a sudden there is a human being born on a fine day who would gradually take a Name, an identity and so on going forward.......

All the complex Karmik R&D that went in to create a new living being on the planet earth and convert it in to a 'simple human being' is what the BrahmaTattwam / SrushTikartha deals with......!

2. Vishnu Tattwam / Sthitikartha  :

The all visible generic UI app deployment process that deals with every parameter required represents Vishnu Tatthwam..... 

where in everything is clear,  visible, fathomable, and above all it's always an interactive deployement model..... 

As Shree ChaaganTi sadguruji explains, though there are 1000 names recited in the  "Shree Vishnu Sahaaranaama Stotram..."

the first two 

"Vishwam Vishnuhu...."

would say that all the visible Universe is nothing but Vishnu....!

( Vishweati vyaaptaha iti Vishnuhu......i.e., the one who is ever pervading is Vishnu.....)

Hence the rest of the names would only mean the various explanations / perspectives / for Vishnu...! 

3. Maheswara tattwam / PrayalaKartha :

The " Silent App deployment / undeployment model " represents Maheshwara Tattwam...... 

Because no one knows when did the lightening fast App Deployment /undeployment occurred at the click of a button on the configured scripts named 

" WSLT-DeployApp.sh " 

&

" WSLT-UnDeployApp.sh ".

Until a few minutes ago there was an Up&Running live application accessible from the WebLogic Admin console and after just one click on a script, in no time it got erased completely.....

Similarly no one knows when did the lightening fast "Layakaaraka Prakriya " was executed by Maheshwara via a cosmic script 

" CallYamaDharmaRaja.sh "

to complete one's journey on the planet......

Until a few minutes ago a person alive walking / eating / and doing all other chores exists in a given place.....

And all of a sudden once 

" CallYamadharmaRaja.Sh " script is invoked, that person gets perished away from this planet completely and in no time there wouldn't be any remains of him in his usual place......

Just like the silent App Undeployment leaves no residue on the file system....

Just like an efficient Product Manager who details all these scenarios to the wider engineering teams while working on the Marquee Feature Implementation,

an established sathguru similarly distills the "Paramaatma Tattwam" so profusely in to all his Sishyaganam......😊

And thus a Guru is venerated as a.. "TrimoortiSwaroopam"  of BrahmaVishnuMaheswara......😊

And thus Shree Taallapaaka Annamaachaarya rightly extolls the Trimoortyaatmaka ShreeVenkaTeshwara Viabhawam saying 

" తనరగ గపిలుడై దత్తాత్రేయుడై |

ఘనమైన మహిమ శ్రీ వేంకటరాయడై |

ఒనరగ సంసార యోగము గృపసేయు |

అనిమిషగతుల నభ్యాసయోగి | "

Shree Shaarvari AaShaaDha PourNami / VyaasaPourNami 2020.....😊 Wishing one and all a very happy GuruPourNami 2020.....!

Shree Shaarvari AaShaaDha PourNami / VyaasaPourNami 2020.....😊

Wishing one and all a very happy GuruPourNami 2020.....!

1. When there are 12 typical Full moon days in any given year...... Why should we celebrate only the 4th full moon day,
( Aashadham is the 4th month as per the Chaandramaana Almanac....) as GuruPournami festival and why not any of the other 11 Full moon days...??

2. When there are many a great revered soul born on this pious BharataBhoomi as a highly enlightened and an intellectual human being, why only on the name of Shree VyaasaMaharshi, this festival is celebrated across the Nation to pay salutations to their respective Gurus.....

3. When it is said "GuruPourNami ", what is the connection between a mortal person being referred to as a 'Guru' on this planet earth and a "Pournami", that is a Full Moon day in the skies....

4. Why is it that a 'Guru', who is always an embodiment of perfection to his 'Shishya',
needs to bless his disciples specially on this festive eve of GuruPourNami day, when it is a fact that every Guru keeps blessing his/her devotee every day.....

5. And why is it that a Shishya must celebrate this festival with great fervor  by specially thanking and offering obeisance to his/her Guru....

Before I begin the decryption of and description for the above queries
with all due respect, let me humbly prostrate at the holy feet of my Guruji sathguru Shree ChaaganTi gaaru, that are the same as Lord Shree VenkaTeshwara's holy feet for me, except for the fact that I have been fortunate enough to do direct Namaskaar to my Guruji's feet several times, ( along with many of other folks around me in the group, ) but was able to go only up-to KulashekharaPadi to do a direct Namaskaar to my Lord Govinda's holy feet.....😊

Hence a Guru is much more closer to a disciple than a God because a Guru always makes himself available to his shishya more than what God does......

As a matter of fact, it is Lord himself who comes to us as a chosen guru to relieve us from the clutches of the bondage of ignorance which is essentially the root cause of all the sufferings....!

***********************
1.A : There are 12 typical Full moon days in any given year.... However, only the 4th full moon day, the AashaaDha Pournami is celebrated as GuruPournami festival because of the fact that the auspicious "MaghaPanchakam" gets completed and Aashaadha Maasam marks the onset of monsoon, rainy season, dakShiNaayanam, short day times and long night times, comparatively hostile atmosphere / weather and so on and so forth...... It is essentially a time where in a Guru's explicit grace becomes absolutely necessary and important for any disciple to get going thru the tougher days of the year until Maaghamasam begins......

The Bhaadrapadam and Aashwayuja maasam, known for MahaalayaPaksham and Sharannavaraatri utsawam,  respectively would need a disciple to be bountifully blessed with a Guru's grace to withstand and overcome the "YamaDamshTra", the wrath of LordYamraaj who sets out vehemently  to take away as many lives as possible during the Sharatkaalam.....

As Lord ShreeHari goes in to his celestial sleep YogaNidra from Aashaadha Suddha Ekadaasi, it becomes very important for a Guru step up and directly  take the position of Lord Shree Hari in order to protect his devotes from the tougher times that a Dakshinaayanam holds.......

AashaaDha Maasam is considered as a ShoonyaMaasam / Riktamaasam / VarjitaMaasam and as a result of the same no celebrations are done in Aashadhamaasam as no Muhurats are considered in AashaDhamaasam for any sort of celebrations..... Hence it becomes very important for the AashaDhaMaasam to have some strong balancing factor / force so that it doesn't distort the almanac balance while the wheel of Time gets drifted from "Uttaraayanam" to "Dakshinaayanam" because it is imminent for the Time to enter it's defined realms as per the Sun's order......

[ We all are aware of the fact that Sun is the head of the visible space realm via the Cosmic Solar System and it is also a fact that Sun also heads the invisible Time realm via his family members......

UshaaDevi / ChaayaDevi being his wives,
( who represent Light and Darkness....)
his elder son is Lord Yamraaj, his younger Son is Shanaishchara, ( Planet Saturn), and his daughter is River Yamuna......
And they all hold the keys of that
'Invisible Time realm' in their hands to decide whose turn is next in order to lessen the earth's burden by reducing it's population count based on various intertwined factors embedded in every single human being's karmic equation.......

The general names that we attribute to that cosmic 'Karmic' equation's factors are Karma, Paapam, Punyam, AayuhPramaaNam, Gandakaalam, etc.....]

And such a great force on the planet who can bring in that extreme amount of balance required by the wheel of Time is only a Guru....! For that only a Guru equals the God and thus the balance gets achieved....

Hence the entire GuruParampara is remembered, celebrated, respected,  worshipped, honored.....
so that the Smsupreme combined force of the entire cascaded GuruParampara all the way from
Lord ShreeMannaaraayaNa /
Lord Shree Dakshinaamoorthy
up until Shree AadiShankaraachaarya, who has kindly blessed the BharataBhoomi by re-establishing the GuruVaibhawam and sustained it via the "Chaturaamnaaya Peethaalu" in the 4 cardinal directions if this DharmaBhoomi..
( @ Puri, Shrugeri, Dwaraka, & Badari )
delivers that explicitly required pious balancing factor......

***********************

2.A : There are many a great revered soul born on this pious BharataBhoomi as highly enlightened and intellectual human beings, but only on the name of Shree VyaasaMaharshi this festival is celebrated across the Nation to pay salutations to their respective Gurus.

It is because of the fact that
"Vyaasa Maharshi" is neither a person nor a name......
It represents a 'post' that is adorned by an intellectual who equals Lord ShreemannaaraayNa in the aspect of intelligence and that post holds a different person in different Kalpam / Manvantaram which are the mighty units that measure Time spanning beyond the Yugas / Millennia......

For the current time period of 'KaliYugam'
( A highly sin filled Yugam where money rules everything in the world....)
that we all are living in since the past approx 5500+ years after Shree Krishna Niryaanam, that has marked the end of  Dwapara Yugam and the beginning of Kaliyugam when King Pareekshit gave boons to Kalipurusha to stay and continue his dominance in this Yugam,
it is "Shree KruShNaDwaipaayana" ( also known as "Baadaraayana" ) who holds the "VyaasaPadavi" the
"Vyaasa post ", and who is to be considered as the unanimous authority when it comes to accept anything as standard and an authentic declaration about any SaastraVachanam, as he is the one who has executed the VedaVibhaagam and authored the 18 - AshTaadasha puraaNa that hold the oceans of all the knowledge and wisdom required by the mankind to learn and prosper in the Sanaatana Dharmam.......

1. VashsisTa Maharishi -->
2. Shakti Maharshi -->
3. Paraashara Maharishi -->
4. Krushna Dwaipaayana (Vyaasa) Maharshi -->
5. Shuka Maharishi

( Shree Shuka Maharishi is the one who has preached for the very first time the mighty "ShreemathBhaagawatam" to King Pareekshit to bless him Moksham in 7 days.
As per the curse of RushyaShrunga Maharshi, son of Shameeka Maharshi, who ever has insulted his father engrossed in Tapahsamaadhi, by dropping a dead snake around his neck, shall meet their death after being bitten by the serpent Takshaka in 7 days from the then unfortunate incident.......
and thus King Pareekshit had to find a way to liberate himself within that 7 days..)

( Why is this KaliYugam such a sin filled Yugam and why did Lord ShreeVenkaTeshwara made himself the Eon God of this KaliYugam to protect all his devotees from the KaliPurusha's evil effects...... is another big story for a post later some other time. Please read ShreemadBhaagawatam to know more on the same.....)

***********************
3.A : When it is said "GuruPourNami ",
there is a connection between a mortal person being referred to as a 'Guru' on this planet earth and a "Pournami", that is a Full Moon day in the skies hence it is rightly celebrated only on a PourNami day....

As everyone knows, no person on the planet can have a perfect glimpse of the bright Sun shining in the skies, with his naked eyes wide open.....
It is because of the fact that the Luminosity factor of the Sun is so high that a naked human eye cannot bear it's
intensity and thus Sun would always remain unfathomable to a human being though he shines bright right on the top of one's head everyday......

Only a Moon on a full moon day will refract the entire luminosity of the Sun with a luminosity factor that is well within the bearable threshold of a human eye..... Thus a person can understand Sun only via the Moon who picks up only the positive power of light / glow / water from the Sun and reflects the same on to the humans on the Planet earth....
( Yes you read it correct.... Condensed Waters fom the Sun's aura get picked up by the Moon and the energy of the same is transmitted as "OushadheeShakti" to all the pulses being grown on Earth......
In other words,
No Sun then No Moon....
No Moon then no Crops...
No Crops then No human life.....)

Similarly, only a Guru who is like complete entity of a full moon that can reflect the essence of God who remains unfathomable to a human being because of the fact that he is too far to be in the reach of a mere human intellect.
Thus only a Guru can make one understand what a God is......

Thus No Guru then No Knowledge and Wisdom.....
No Knowledge and Wisdom then No relief from the ignorance......
All ignorance means all sufferings.....

Thus, No Guru means all sufferings......
Know Guru then no suffering...... 😊

Hence it is ought to be celebrated as a GuruPournami......!

***********************

4.A : While it is a fact that every Guru keeps blessing his/her devotee every day.....
a 'Guru', who is always an embodiment of perfection to his 'Shishya',
needs to bless his disciples specially on this festive eve of GuruPourNami day because it helps his Shishyajanam to prepare themselves explicitly very well to in to the power of the upcoming Shravana Maasam.......

ShraavanaMaasam results out of moon's coalition with Shravana Nakshatram, the eon God of this KaliYugam Lord Shree Venkateswara's janmaNakshatram
and " ShravanaYagnyam ", i.e., carefully listening, is the only way for a disciple to grasp all the knowledge and wisdom propounded by Gurus and ShraavanaMaasam is a very auspicious time to embed that blessing to a disciple.......

Hence the preceeding month's PourNami's blessings
( i.e., the Aashaadha Pournami's blessings )
become very important in that mighty journey of
" Learn --> Unlearn --> Relearn " to execute this process.....

***********************

5.A: A Shishya must celebrate this festival with great fervor by specially thanking and offering obeisance to his/her Guru because it is obvious for a disciple to bow infront of his/her Guru and seek their blessings when they are being showered bountiful only to be collected and savoured all along......

For a person living in a drought prone area / desert,  isn't it obvious to celebrate a day that rains bountiful across their lands, only to let them collect as much rain water as they can, to savour the same as long as it lasts .....?

Sky / Clouds / Rain never ask anyone to collect rain water and save the same to cherish later.......

They just rain and who ever successfully captures all the downpour in to their utensils during those few hours, have a lot of fresh and sweet waters to be cherished for a long time......
And those don't pay much attention to the same will not have any fresh and sweet water to quench their thirst......

So is the case with a Guru and his bountiful knowledge share......

Those who pay respect and attention to a Guruvaakyam and hold all that supreme knowledge and wisdom being distributed by a revered Guru, captive across their grey matter, will house an unparalleled repository of mighty intellect that cuts thru even the toughest of the rocks called mountains of ignorance like a razor sharp laser sword that cuts thru the toughest of the various materials known for their sturdiness...

Hence it is indeed a great eve for every disciple to celebrate the GuruPourNami festival with grandeur.......😊

************************

I always love this quote from my Guruji......

""స్వతహా గా ఎవరూ ఎవరికీ గురువు కారు.....
నీ యొక్క గురి చేత సదరు వ్యక్తి నీకు గురువై అనుగ్రహిస్తారు....!
కాబట్టి నీ గురి యే నీ గురువు.....!!"

for that it essentially describes the supreme power vested in the Guruboadha.....

Arjuna was the only person among all other folks who replied their Guruji Dronaachaarya,
" I look at the eyes of the sparrow / target that I have aimed for....",
when they all were asked the same question....
" What do you see when you aim the target / a sparrow....? "

Hence only Arjuna became SavyaSaachi because of his one pointed aim, though it was the same guru who taught archery to all those folks......

And to speak a level above, more than one's aim, it is one's GuruBhakti that will make him/her the mightiest of the warriors this world has ever witnessed......!

Just like what happened with Ekalavya, the tribal boy in a hamlet, who was blessed by the most supreme knowledge of Archery because of his unparalleled GuruBhakti...!
His GuruBhakti made him the finest of the archers that led even the SavyaSaachi Arjuna to stand only next to him.....!

Hence GuruBhakti is that highest form of worship that can elevate any mere mortal to reach for the intellectual horizons ever known by the mankind......! 😊

नृपालिमौलि ब्रज रत्न कांति
सरिद्विराज्झषकन्यकाभ्यां।
नृपत्वदाभ्यां नतलोकपंक्ते:
नमो नमः श्री गुरु पादुकाभ्यां...
🙏🙏🙏🙏🙏

శ్రీ శార్వరి ఆషాఢ శుద్ధ ఏకాదశి / తొలి ఏకాదశి పర్వదిన శుభాభినందనలు.....😊

శ్రీ శార్వరి ఆషాఢ శుద్ధ ఏకాదశి / తొలి ఏకాదశి పర్వదిన శుభాభినందనలు.....😊

శ్రీ చాగంటి సద్గురువులు మనకు బోధించినట్టుగా మన చాంద్రమాన తిథుల్లో అత్యంత ప్రశస్తమైన 11వ తిథి గా  " ఏకదశి " అనే తిథి, మురాసుర వధలో అలసిన శ్రీమహావిష్ణు యొక్క దివ్యదేహం నుండి బయల్వడిన ఒక స్త్రీశక్తి కి ఇవ్వబడిన వరం కారణంగా ప్రభవించడం......ఒక సంవత్సరకాంలో 12 శుక్లపక్ష ఏకాదశులు + 12 బహుళపక్ష ఏకాదశులు = మొత్తం 24 ఏకాదశులు ఉండడం, వాటిల్లో ప్రత్యేకించి ఆషాఢ శుద్ధ ఏకాదశి / తొలి ఏకాదశి ని దేవశయన ఏకాదశి గా, కార్తీక శుద్ధ ఏకాదశి ని దేవోత్థాన ఏకాదశి అనే పండుగలుగా జరుపుకోవడం సిరా, సేమియా పాయసం, పులిహోర, ఇత్యాదివి దేవుడికి నివేదించి మనమే ఆరగించి సంతోషించడం ఇవన్నీ ఎల్లరికి విదితమైన అంశాలే కద....😊

నా పాతపోస్ట్లో ఇదివరకే దేవోత్థాన ఏకాదశి, ముక్కోటి / వైకుంఠ ఏకాదశి అనే పర్వదినముల ప్రత్యేకత గురించి వివరించి ఉన్నాను కద......

ఇక ఇప్పుడు ఈ దేవశయన ఏకాదశి యొక్క ప్రత్యేకత గురించి చర్చిద్దాం.....

ఈ పదం విన్న వారు ఎవరైనా సరే దేవతలందరు నిద్రకు ఉపక్రమించే సమయానికి సూచికగా, దక్షిణాయణ పుణ్యకాల ప్రారంభానికి సూచికగా,
ఇది దేవశయన ఏకాదశి అని పిలుస్తారు అనే ఇట్టే చెప్పడం కద్దు....కద.....

అసలు దేవతలు శయనించడం ఏంటి...?

దేవతాసార్వభౌముడైన ఆ శ్రీమహావిష్ణువు యోగ నిద్రలోకి వెళ్ళడం ఏంటి....ఎందుకు....??

ఇత్యాది అధ్యాత్మ విషయ విశేషాలను పరికిద్దాం.....

మనతో పాటుగా అనగా మనుష్యులతో పాటుగా ఈ భూప్రపంచంపై ఆధారపడి బ్రతికే ప్రాణికోటి సమస్తానికి ఎన్నోవిధములైన ద్వంద్వములు అనేవి సహజం......

పగలు రాత్రి, వెలుగు చీకటి, సుఖం దుఖం, ఇత్యాదిగా ఎనెన్నో ద్వంద్వముల మధ్యన ప్రతి ఒక్కరి జీవితం ఉండడం మనకి విదితమే కద.......

ఈ ద్వందాలతో మమేకమై జీవించడం
సర్వసాధారణం.....
వాటికి అతీతంగా జీవించగలగడమే ప్రత్యేకత.... కద....

మనం గమనిస్తే మన చుట్టు ఉండే సమాజంలోనే మన ఇంట్లో, మన బంధువుల్లో, మన దోస్తుల్లో, మన పరిచయస్తుల్లో, ఇలా మనకు తెలిసిన
వారందరిలో రెండు రకాలైన వారు ఉండడం మనం చూస్తుంటాం......

మన మంచి కోరే వారు...
మన ఉన్నతికి తోడ్పాటు అందించే వారు....
మనం బావుంటే సంతోషించే వారు....

ఇలా ఒక వర్గం మొత్తం ఎల్లవేళలా మన మంచి కోరుకునే మిత్ర వర్గం......

మరో వైపు

మనకు మంచి జరిగితే  ఓర్వలేని వారు...
మన ఉన్నతికి కావలని అడ్డుపడే వారు....
మనం బావుంటే దుఖించే వారు....
మనం ప్రశాంత జీవింతంలో వారి అసూయాజనిత కుంపట్లు రగిలించే వారు.....

ఇలా ఒక వర్గం మొత్తం ఎల్లవేళలా మనం బావుంటే భరించలేని దుష్టవర్గం......

ఎవ్వరు ఔనన్నా కాదన్నా ఇది లోక సహజమైన రీతి...

ఈ వర్గద్వయంలో మన శ్రేయోభిలాషులు ఎవరో గమనించి వారితో జీవితాన్ని సుసంపన్నం గావించుకోవడం, మరియు
మనను ఓర్వలేని వారికి ఎప్పుడు ఎక్కడ ఎలా అడ్డుకట్ట వేయాలో అలా వేసి, వారిని కట్టడి గావించి మనకు వారు కలిగించే అవరోధాలనే మన విజయ సోపానలుగా మలిచి జీవిత ప్రాయాణం సాగించడమే ఎల్లరికి విహిత ధర్మం.....

శ్రీ చాగంటి సద్గురువులు మనకు బోధించినట్టుగా ఈ పాంచభౌతికమైన ప్రపంచం అనగా పంచభూతాలు మరియు వాటి గుణకంగా ప్రభవించిన ప్రాణికోటి.....

ఇంకా సరిగ్గా చెప్పాలంటే
" ప్రపంచం " అనగా పంచవిధమైన
లక్షణములతో అలరారే పాంచభౌతిక మాయ....!

1. పుట్టుట
2. పెరుగుట
3. మార్పుచెందుట
4. తరుగుట
5. గిట్టుట

ఈ ప్రపంచంలోని ఏ పాంచభౌతిక వస్తువు / ప్రాణి అయినా సరే ఈ ఐదు దశలలోనే తన ప్రయాణం గావించడం వినా మరో మార్గం ఉండదు....

రాజ్యాలను ఏలేటి రాజాధిరాజులైనా,
దైనిక జీవితంకోసం కష్టించే కూలివారైన సరే.....

అద్దాల షాప్లో కొనుకున్న బాగ  కాస్ట్లి చెప్పులైనా సరే.....
రోడ్డుమీద కొనుకున్న వందరూపాయల స్లిప్పర్లైనా సరే.....

ఈ 5 దశల్లోనే ప్రయాణం గావించి తుదకు లయించిపోవడమే ఈ మర్త్యలోకం యొక్క రివాజ్.....

ఇక్కడ గమనిస్తే, ఈ 5 దశల్లో మొదటి రెండు మరియు చివరి రెండు దశలు కూడా అంతగా ఎవరు పట్టించుకోని దశలు......

కాబట్టి ఎల్లరి తాపత్రయమంతా కూడా
" మార్పు చెందుట " అనబడే అ మధ్యదశ గురించే....

అవునా....కాదా....??

అవును....ఎందుకంటే మిగతా 4 దశలు మన అధీనంలో ఉండని దశలు......

కేవలం "మారు చెందుట" మాత్రమే మన అధీనంలో ఉండే దశ.....

ఇక్కడ " మార్పు చెందుట " అనగా అది ఆంతరము / బాహ్యము అనే ఇరువిధాల ఉండే దశ......

" ఏరా.....అప్పుడు 5 ఏళ్ళ క్రితం  సరైన తిండి లేక ఎడారిప్రాంతవాసుల లాగా బక్కపర్సనాలిటి గా ఉండేవాడివి.....
ఇప్పుడు బాగా నిగనిగలాడుతున్నావ్......."

అని ఎవరైనా అన్నప్పుడు ఇక్కడ బాహ్య శరీరం యొక్క మార్పు గురించి మనం వచించినట్టు.....
ఇది ఎల్లరికీ దృగ్గోచరమయ్యే మార్పు...

" ఏరా.....అప్పుడు 10 ఏళ్ళ క్రితం ఒక చక్కని సొంతిల్లు కూడా లేనివాడివి, ఇప్పుడు రాజాకీయాల్లోకి వచ్చి వందల కోట్లు పోగేసావంట..... నీకు ఊరికో ఇల్లంట.....లెక్కలేనన్ని బినామి బిసినెస్లంట.....నీ 100 తరాల వారు నీలా బ్రతికినా కరిగిపోని సిరిసంపదలంటా.......పదేళ్ళలో బానే కూడబెట్టావ్రోయ్......"

అని ఎవరైనా అన్నప్పుడు ఇక్కడి ఆ సదరు ప్రాణి యొక్క మార్పు కొంతమేరకు దృగ్గోచరం కొంత మేర అగోచరం........

" ఏరా.....అప్పుడు 10 ఏళ్ళ క్రితం
ఒక్క అక్షరం ముక్క కూడా సరిగ్గా రానివాడివి......
ఇవ్వాళా గోదావరి ప్రవాహాంలా నీ సారస్వత ఝరి దూసుకెళ్తుంది......
నీలో ఎంత గొప్ప మార్పురా......
నీకు విద్యనందించి ఇంత ఘనమైన మార్పు అనుగ్రహించిన నీ గురువులకి ఎన్ని దండాలు పెట్టాలో కద......"

అని ఎవరైనా అన్నప్పుడు ఇక్కడ ఆ సదరు ప్రాణి యొక్క మార్పు కేవల శారీరకం / భౌతికం కాదు కాబట్టి అది దృగ్గోచరం కానేరదు......

ఇప్పుడు ఇక్కడ మనం మాట్లాడుకునే మార్పు అనేది

ఒక చోట / ఒక స్థ్యాయిలో గోచరం

ఒక చోట / ఒక స్థ్యాయిలో ఒకింత గోచరం.....

ఒక చోట / ఒక స్థ్యాయిలో అగోచరం.....

కాని అన్ని చోట్ల " మార్పు చెందడం "
అనే ప్రక్రియ మాత్రం జరిగింది......

వారి వారి జ్ఞ్యాన పరిణతి కి అనుగుణంగా
ఒక్కొకరికి ఒక్కోలా ఒక్కో స్థాయిలో ఆ మార్పు అనేది గ్రాహ్యమవ్వడం ఇక్కడ మనం గమనించగలిగే సత్యం....అవునా..?

అచ్చం ఇదే రీతిలో, ఒక సైద్ధాంతిక కర్మసూత్రానికి లోబడి ఉండే ఆ పరమాత్మ శాసనం కూడా సదరు జీవుడి ప్రార్ధన, సాధన, ఆర్తికి అనుగుణంగా
" మార్పు చెందడం " అనే ఒక దైవిక జీవప్రక్రియ ఈ తొలి ఏకాదశి తిథితో  మొదలై కార్తీక శుద్ధ ఏకాదశి వరకు సాగడం, ఈ " జీవజనితమైన కర్మసిద్ధాంతర్గతమైన మార్పు " ను
ఈ దక్షిణాయణ పుణ్య కాలంలో తన "యోగ నిద్రలో" ఆ పరమాత్మ కావించడమే ఈ చాతుర్మాస్య విశేషం......

శ్రీ చాగంటి సద్గురువుల ప్రవచనాల్లో మనం విన్నట్టుగా,
ఫలాన మహానుభావులు / పీఠాదిపతులు / చాతుర్మాస్యానికి ఫలాన చోట తమ బసకు ఏర్పాట్లు చేస్కున్నారు అని అన్నప్పుడు దాని అర్ధం వారి దేశాటనం అనే ప్రక్రియకు ఒ 4 నెలలు సెలవు ఇచ్చి ఒకే చోట స్థిరంగా ఉండి సాధన సాగించడం అని.....కద.....

అటువంటి మహానుభావుల చే / పీఠాదిపతులచే నిరంతరం సేవించబడే పరమాత్మ కూడా తన చాతుర్మాస్యాన్ని అనగా స్థిరంగా తన వైశ్విక శక్తులన్నింటిని తనలోకి లీనంగావించుకొని అసంఖ్యాకమైన కోట్లకొలది బ్రహ్మాండాంతర్గత జీవుల హృదయ కుహరాల్లో ఉన్న తన
" అంతర్యామి " స్వరూపంతో  మిగతా 4 స్వరూపాలుగా ఉండే పరమాత్మ అనుసంధానం చెంది వారి ఉద్ధరణకు కర్మగతమైన బాటలను వేసే వైనమే ఈ శ్రీమహావిష్ణువు యొక్క యోగనిద్రా రహస్యం......

( పర, వ్యూహ, విభవ, అర్చ, అంతర్యామి, అనేవి శాస్త్రం మనకు బోధించిన పరమాత్మ యొక్క పంచవిధమైన ఉనికికి ప్రతిరూపాలు....)

ఇంకా సింపుల్ గా చెప్పలంటే మన సాఫ్ట్వేర్ ప్రపంచంలొ మనం పిలుచుకునే "డౌన్ టైం" అని ఈ పరమాత్మ యొక్క యోగనిద్రను మనం భావించవచ్చు....

"డౌన్ టైం" అంటే "షట్ డౌన్" అని కాదు కద.....

' A "Down Time " refers to that time period when all the systems / applications / production instances are temporarily made unavailable to the larger global audience so that their maintenance / patching / upgrade and other vital operations can be executed so that the system on the whole gets updated to a new level of seamless razor sharp executional realm......'

where as a " Shut down " refers to that process where in all of the infrastructure gets switched off thus making it unavailable, for what so ever reasons, until it is brought back up.......

'డౌన్ టైం' లో జరిగిన చాలా మార్పులను, ఆ తదుపరి కాలంలో మనం గమనించవచ్చు......

కాని 'షట్ డౌన్ లో ఏ విధమైనా మార్పులు కూడా జరగవు......

ఇదన్నమాట క్లుప్తంగా పరమాత్మ యొక్క యోగనిద్రకు సంబంధించిన మన ఆధునిక సాఫ్ట్వేర్ ప్రపంచం లోని సామ్యము.....😊

ఆకాశం, భూమి, రెండు కూడా పూర్ణత్వం కలిగిన పరమాత్మ సామ్యములు కాబట్టి మిగతా మూడింటిని ఇక్కడ పరికిద్దాం....

1. వాయువు
2. అగ్ని
3. జలం

మీరు ప్రకృతిని గమనిస్తే
ఈ మూడు కూడా తమ తమ సహజ స్వాభావిక లక్షణం తో మనల్ని అనుగ్రహిస్తున్నాయి.......

మరియు వాటిని తమ అధీనంలోకి తెచ్చుకున్న మానవుడు శాసించిన విధంగా ప్రవర్తించి కూడా మనల్ని అనుగ్రహిస్తున్నాయి.......

1. వాయువు

సహజంగా ఎటుపడితే అటు గాలివీస్తుంది.....కాబట్టి మీరు భూమిపై ఎక్కడున్నా సరే గాలిలోని ప్రాణవాయువును పీల్చి తన్మూలంగా అనుగ్రహం పొందుతున్నారు......అవునా...

మరియు ఆ వాయువును తన అధీనంలోకి తీసుకున్న మానవుడు ఆక్సిజెన్ సిలిండర్లో దాన్ని బంధించి ఎవరి ఊపిరితిత్తులకు ఎంత ప్రాణవాయువు అవసరమో అంత లభించేలా వాయివు మీద తన పట్టును సాధించాడు.....అవునా....

2. అగ్ని

సహజంగా ఊర్ధ్వ దిశలో మాత్రమే
అగ్ని జ్వలిస్తుంది.......

ఇంట్లో పొయ్యి దెగ్గరి నుండి గుళ్ళోని హోమగుండంలో
" ఓం ***** జ్వాలా నరసిమ్హాయా స్వాహా......" అని హవిస్సు సమర్పించినప్పుడు జ్వలించే యాగాగ్ని వరకు, ఊర్ధ్వముఖంగా జ్వలించే అగ్ని మనకు ఎంతో సహాయం చేస్తోంది...కద.....

మరియు

కేవలం ఊర్ధ్వముఖంగా జ్వలించే అగ్నిని తన అధీనంలోకి తెచ్చుకొని క్రయోజెనిక్ ఇంజన్లో అధోముఖంగా జ్వలింపజేసి రాకెట్ ని నింగిలోకి దూసుకెళ్ళెలా చేసి అందున్న సాటిలైట్ ని నిర్దేశిత కక్ష్యలోకి ప్రవేశబెట్టి తనకు తగురీతిలో అందుబాటులో ఉండే పౌనహ్పున్యంతో యావద్ ప్రపంచంతో సంభాషించే అత్యాధునిక సాంకేతిక వ్యవస్థను ఏర్పాటుచేసుకొని అగ్నివల్ల అనుగ్రహాన్ని పొందుతున్నడు మానవుడు.....

3. జలం

సహజంగా పల్లం వైపు ప్రయాణించడం నీటి యొక్క సహజ స్వాభావిక లక్షణం.....

కాబట్టి గ్రావిటి క్యనాల్స్ ద్వారా నదీజలాలను రిసర్వాయర్లకు తరలించడం, ఎక్కడ ఆనకట్ట కట్టాలో అక్కడ కట్టి జలప్రవాహన్ని కట్టడి గావించి తనకు ఉపయుక్తమైన రీతిలో ఆ నీటిని హైడ్రొ ఎలెక్ట్రిసిటి ని ఉత్పత్తి చేయడానికి ఉపయోగించడం, ఇత్యాదిగా నీటిని తన సహజమైన వాలుకు అనుగుణంగా ప్రయాణింపజేసి మేలును పొందడమే కాకుండా.....

భారి బాహుబలి మోటార్ల ద్వారా అత్యాధునిక సాంకేతిక వ్యవస్థను ఉపయోగించి నీటిని తనకు కావలసిన రీతిలో కావలసిన దిశలో ప్రయాణింపజేసి నీటిపై తన ఆధిపత్యంతో మేలును పొందుతున్నాడు మానవుడు......

ఇవ్విధంగా వివిధ ద్వంద్వముల తో జీవిస్తు, ఆయ ద్వంద్వాలకు అతీతంగా పలువిధాలుగా ఆయా ద్వంద్వములను తన అధీనంలోకి తీసుకునేంతగా, ఈ పాంచభౌతిక ప్రపంచం మనిష్యుడికి అంత అనుగ్రహాన్ని అనగా అంతటి మేధోసంపత్తిని అనుగ్రహించడానికి కారణం కేవలం పరమాత్మ యొక్క అనుగ్రహం......

ఈ బృహత్ వ్యవస్థ మొత్తం
" మార్పు చెందడం " అనే రెండు పదాల్లోకి ఇమిడిపోతుంది......

కాబట్టి మనకు అనుభవయోగ్యమైన ఎన్ని మార్పులకైనా సరే ఆ శ్రీమహావిష్ణువు యొక్క యోగనిద్రలోని అనుగ్రహమే మూలకారణం.....

ఇటువంటి ఎన్నెన్నో సూక్ష్మ, స్థూల, భౌతిక/లౌకిక, అలౌకిక, స్థాయిలో మార్పులకు శ్రీకారం ఆ శ్రీనివాసుని యోగనిద్ర.....

కొన్ని సాధారాణ మానవ గ్రాహ్యములు.....మరికొన్ని ఎంతో గురువానుగ్రహభరితమైన సాధనతో మాత్రమే మానవగ్రాహ్యములు......

శ్రీ చాగంటి సద్గురువులు పరమాత్మ యొక్క లయ ప్రక్రియ గురించి చెప్పినప్పుడు, అనగా మన రోజువారి  నిద్ర అనే "స్వల్పకాలిక లయం" గురించిన విశేషాలు మనకు తెలిపినారు కద.....

ఆ నిద్రలో మన

ఇంద్రియాలు మనసులోకి,
మనసు బుద్ధిలోకి,
బుద్ధి ఆత్మలోకి,
ఆత్మ సుషుప్తి అనే అచేతనావస్థలోకి
వెళ్ళడం.....

అనే ప్రక్రియలో ఒక్క రాత్రి మన శరీరంలో ఎన్ని బాహ్యాంతర మార్పులు జరుగుతాయో, ఒక రాత్రి నిద్ర దూరమైన వారికి మాత్రమే అది తెలిసివస్తుంది......

అచ్చం అదే విధంగా ఒక్క దక్షిణాయణ కాలంలో ఈ చాతుర్మాస్య కాలంలో పరమాత్మ తన యోగనిద్రలో ఈ పాంచభౌతిక ప్రపంచగతమైన మన ఇహ పర జీవితాలకు సంబంధించిన ఎన్నెన్ని మార్పులు గావిస్తాడో ఆయా యోగ స్థాయిలో తమ చిత్తాలను సంపూర్ణ చేతనంతో లయించివేసే యోగులకు మాత్రమే అది గ్రాహ్యము.....!

అన్యులకు అది కేవలం దేవశయన ఏకాదశి, దేవోత్థాన ఏకాదశి, అనబడే రెండు పండగల మధ్య ఉండే ఒక సామాన్యమైన కాలం....😊

ఆత్మ శక్తి కారకుడైన సూర్యుడి ఏక చక్ర రథాన్ని అనూరుడు భూమికి దూరంగా దక్షిణం వైపునకు తోలడం ప్రారంభించబోతున్నాడు కాబట్టి,
ఆ శ్రీమన్నారాయణ పరమాత్మ యోగనిద్రలో ఉండే ఈ సమయంలో భక్తులెల్లరికి బాగ జీవశక్తిని అనుగ్రహించేలా తన అభిన్నమైన శక్త్యాంశగా, తన సహోదరిగా కాలము యొక్క పగ్గాలను అందుకొని జీవులను శాసించే నారాయణి గా ఉండే ఆదిపరాశక్తి భక్తుల్లెలరిని ఈ దక్షిణాయణంలో విశేషంగా అనుగ్రహించి రక్షించు గాక.....😊

అందుకే అన్నమాచార్యుల వారు తమ సంకీర్తనల్లో ఎన్నెన్నో విధాలా చిత్రవిచిత్రమైన పదబంధనాలతో ఆ పరమాత్ముడిని స్తుతించినవైనంలో,

'మంగళం గోవిందునకు' అనే ఒక చక్కని సంకీర్తనలో,

" కాత్యాయనీనుతునకు

పంకజాసనవరదునకు

భవపంకవిచ్ఛేదునకు

భవునకు

విశ్వమూర్తికి "

అనే పదబంధనాలతో ఆ పరమాత్మను ఎంతో ఘనంగా స్తుతించారు......

"కాత్యాయనాయ విద్మహే కన్యకుమారి ధీమహి తన్నః దుర్గిః ప్రచోదయాత్ స్వాహా......" అని మనచే హవిస్సులను స్వీకరించబడే ఆ కాత్యాయన మహర్షి యొక్క తనయ గా అవతరించిన ఆదిపరాశక్తిచే నుతింపబడే ఆ శ్రీశ్రీనివాస పరదైవం యొక్క పరమాత్మ తత్త్వం ఎంత సులభమైనదో అంతే గంభీరమైనది కూడాను.....

అది ధ్యానగమ్యమే కాని వాక్కులకు సంపూర్ణంగా అందేది కాదు....😊

********************************

ప: మంగళము గోవిందునకు జయమంగళము గరుడధ్వజునకును

మంగళము సర్వాత్మునకు ధర్మస్వరూపునకూ, జయజయ

చ: ఆదికినినాదైనదేవున కచ్యుతున కంభోజణాభున-

కాదికూర్మంబై నజగదాధారమూర్తికిని

వేదరక్షకునకును సంతతవేదమార్గ విహారునకు బలి-

భేదికిని సామాదిగానప్రియవిహారునకు

చ: హరికి బరమేశ్వరునకును శ్రీధరునకును గాలాంతకునకును

పరమపురుషోత్తమునకును బహుబంధదూరునకు

సురమునిస్తోత్రునకు దేవాసురగణశ్రేష్ఠునకు కరుణా-

కరునకును గాత్యాయనీనుతకలితనామునకు

చ: పంకజాసనవరదునకు భవపంకవిచ్ఛేదునకు భవునకు

శంకరున కవ్యక్తునకు నాశ్చర్యరూపునకు

వేంకటాచలవల్లభునకుమ విశ్వమూర్తికి నీశ్వరునకును

పంకజాకుచకుంభకుంకుమ పంకలోలునకు

*******************************